Hinder in het Nederlands vertaald uit het Zweeds

Overzicht

Zweeds naar Nederlands: Meer gegevens...

hinder:
- verhindering; verhinderd zijn; belemmering; obstructie; bemoeilijking; hinder; obstakel; beletsel; hindernis; klip; beletten; weerhouden; afhouden; breidel; overlast; bobbel; ongelijkheid; oneffenheid; hobbel; struikelblok
Wiktionary:
- hinder → verstopping, hindernis, impediment, beletsel, belemmering, obstakel, benardheid, penarie, verlegenheid, hinder, knelpunt

Zweeds

Uitgebreide vertaling voor hinder (Zweeds) in het Nederlands

hinder (förhinder)
de verhindering; verhinderd zijn
- verhindering [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- verhinderd zijn [znw.] zelfstandig naamwoord
hinder
de belemmering; de obstructie; de verhindering
- belemmering [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- obstructie [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- verhindering [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
hinder
de bemoeilijking; de hinder
- bemoeilijking [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- hinder [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
hinder
het obstakel; de belemmering; het beletsel; de hindernis; de klip
- obstakel [het ~] zelfstandig naamwoord
- belemmering [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- beletsel [het ~] zelfstandig naamwoord
- hindernis [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- klip [de ~] zelfstandig naamwoord
hinder (förhindrande; stopp; avspärrning)
beletten; weerhouden; afhouden
- beletten [znw.] zelfstandig naamwoord
- weerhouden [znw.] zelfstandig naamwoord
- afhouden [znw.] zelfstandig naamwoord
hinder (tygel)
de breidel
- breidel [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
hinder (besvär; olägenhet)
de overlast; de hinder
- overlast [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
- hinder [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
hinder (ojämnhet; knöl)
de bobbel; de ongelijkheid; de oneffenheid; de hobbel
- bobbel [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
- ongelijkheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- oneffenheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- hobbel [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
hinder (stötesten)
het struikelblok
- struikelblok [het ~] zelfstandig naamwoord

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
afhouden	avspärrning; förhindrande; hinder; stopp
belemmering	hinder
beletsel	hinder
beletten	avspärrning; förhindrande; hinder; stopp
bemoeilijking	hinder
bobbel	hinder; knöl; ojämnhet	blåmärke; bula; böld; svullnad; svullnande; svällning; utpulande
breidel	hinder; tygel
hinder	besvär; hinder; olägenhet	besvär; obehag; obekvämlighet; olägenhet; omak
hindernis	hinder	barriär; spärr hinder
hobbel	hinder; knöl; ojämnhet	knöl
klip	hinder	bergvägg; brant klippa; klippa; stup
obstakel	hinder
obstructie	hinder	blockering
oneffenheid	hinder; knöl; ojämnhet	hårdhet; ojämnhet; råhet
ongelijkheid	hinder; knöl; ojämnhet
overlast	besvär; hinder; olägenhet	besvär; obehag; obekvämlighet; olägenhet; omak
struikelblok	hinder; stötesten
verhinderd zijn	förhinder; hinder
verhindering	förhinder; hinder
weerhouden	avspärrning; förhindrande; hinder; stopp
Werkwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
afhouden		avvärja; dra av; dra ifrån; förhindra; hindra; hålla tillbaka; hålla undan; parera; stoppa
beletten		förebygga; förhindra; hejda; hindra; hämma; hålla tillbaka; stoppa
weerhouden		hindra; hålla tillbaka; stoppa

Cross Translation:

From	To	Via
• hinder	→ verstopping	↔ block — something that prevents passing
• hinder	→ hindernis; impediment; beletsel; belemmering; obstakel	↔ impediment — hindrance; that which impedes progress
• hinder	→ obstakel	↔ obstacle — something that impedes, stands in the way of, or holds up progress
• hinder	→ hindernis	↔ Hemmnis — Erschwernis, Hindernis
• hinder	→ hindernis	↔ Hindernis — Sport: durch Springen zu überwindende Konstruktion, zum Beispiel beim Hindernislauf oder beim Springreiten oder Vielseitigkeitsreiten
• hinder	→ belemmering; obstakel; hindernis	↔ Hindernis — ein Gegenstand, der das Weiterkommen verhindern oder behindern
• hinder	→ belemmering; obstakel; hindernis	↔ Hindernis — im übertragenen Sinne: eine Tatsache, die eine Entwicklung verhindert oder behindert
• hinder	→ benardheid; penarie; verlegenheid; hinder; knelpunt	↔ embarras — Ce qui embarrasse ou résultat de l’action d’embarrasser.