Home ->Woordenboeken ->Zweeds/Duits ->Vertaal stolthet

Vertaal stolthet van Zweeds naar Duits

Overzicht

Zweeds naar Duits: Meer gegevens...

stolthet:
- Stolz; Ehre; Ehrgefühl; Hochmut
Wiktionary:
- stolthet → Hochmut, Stolz, Trotz, Dünkel

Zweeds

Uitgebreide vertaling voor stolthet (Zweeds) in het Duits

stolthet:

stolthet [-en] zelfstandig naamwoord

stolthet (oförskräckthet; djärvhet; högsinthet; morskhet)
der Stolz
- Stolz [der ~] zelfstandig naamwoord
stolthet (ärokänsla; ära)
die Ehre; der Stolz; Ehrgefühl
- Ehre [die ~] zelfstandig naamwoord
- Stolz [der ~] zelfstandig naamwoord
- Ehrgefühl [das ~] zelfstandig naamwoord
stolthet (hödragenhet; högmod; överlägsenhet; dryghet)
der Stolz; der Hochmut
- Stolz [der ~] zelfstandig naamwoord
- Hochmut [der ~] zelfstandig naamwoord

Vertaal Matrix voor stolthet:

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
Ehre	stolthet; ära; ärokänsla	anseende; glans; prakt; reputation; rykte; självrespekt; storslagenhet; ståt; ära
Ehrgefühl	stolthet; ära; ärokänsla
Hochmut	dryghet; hödragenhet; högmod; stolthet; överlägsenhet	arrogans; dryghet; själv tillfredställelse; självgodhet; storstinnt
Stolz	djärvhet; dryghet; hödragenhet; högmod; högsinthet; morskhet; oförskräckthet; stolthet; ära; ärokänsla; överlägsenhet	effektfullhet; eftertryck; gripande allvar; kraft; verkningsfullhet

Synoniemen voor "stolthet":

högfärd; högmod

Wiktionary: stolthet

Cross Translation:

From	To	Via
• stolthet	→ Hochmut	↔ pride — quality or state of being proud; inordinate self-esteem; an unreasonable conceit of one's own superiority in talents, beauty, wealth, rank etc.
• stolthet	→ Stolz	↔ pride — sense of one's own worth, and abhorrence of what is beneath or unworthy of one
• stolthet	→ Hochmut; Trotz; Dünkel	↔ pride — proud or disdainful behavior or treatment; insolence or arrogance of demeanor; haughty bearing and conduct
• stolthet	→ Stolz	↔ pride — that of which one is proud; that which excites boasting or self-gratulation; the occasion or ground of self-esteem
• stolthet	→ Hochmut	↔ orgueil — vanité qui porte à se mettre au-dessus des autres. Opinion très avantageuse, le plus souvent exagérée, qu'une personne a de sa valeur personnelle aux dépens de la considération due à autrui.