Nederlands
Uitgebreide vertaling voor hoofden (Nederlands) in het Zweeds
hoofden:
-
de hoofden (koppen)
Vertaal Matrix voor hoofden:
| Zelfstandig Naamwoord | Verwante vertalingen | Andere vertalingen |
| huvud | hoofden; koppen | berichtkop; header; hersenen; hersens; hoofd; hoofdeinde; krop; kroppen; opeengepakte bladeren |
Verwante woorden van "hoofden":
hoofd:
-
het hoofd (hoofd van een mens; bol)
mänskligt huvud-
mänskligt huvud zelfstandig naamwoord
-
-
het hoofd (hoofdeinde)
-
het hoofd (aanhef; titel)
inledning; början av brevet; inledning av ett brev-
början av brevet zelfstandig naamwoord
-
inledning av ett brev zelfstandig naamwoord
-
het hoofd (aanvoerder; leider; hoofdman)
-
het hoofd (schoolhoofd; schooldirecteur; rector; hoofdonderwijzer)
-
het hoofd (chef; baas; werkbaas; voorman)
-
het hoofd (chef; baas)
-
het hoofd (opperhoofd; stamhoofd; hoofdleider; hoofdman)
-
hoofd (voornaamste)
huvudsakligen-
huvudsakligen bijvoeglijk naamwoord
-
Vertaal Matrix voor hoofd:
Verwante woorden van "hoofd":
Synoniemen voor "hoofd":
Verwante definities voor "hoofd":
Wiktionary: hoofd
hoofd
Cross Translation:
noun
-
een belangrijk lichaamsdeel, helemaal bovenaan het lichaam, waarin zich de hersenen en de meeste zintuigen bevinden
- hoofd → huvud
Cross Translation:
| From | To | Via |
|---|---|---|
| • hoofd | → huvud; skalle | ↔ head — part of the body |
| • hoofd | → huvud; ända; övre; topp; spets | ↔ head — topmost or leading part |
| • hoofd | → föreståndare; direktör; chef; ledare | ↔ head — leader or chief |
| • hoofd | → ledare | ↔ Leiter — Person, die etwas leitet beziehungsweise als verantwortlicher Vorgesetzter in leitender Position steht |
| • hoofd | → chef | ↔ chef — Celui ou celle qui être à la tête d’un corps, d’une assemblée, etc., qui y a le premier rang et la principale autorité. |
| • hoofd | → rubrik | ↔ rubrique — (histoire) médecine|fr terre rouge dont les chirurgiens se servaient autrefois pour étancher le sang et pour faire des emplâtres siccatifs. |
| • hoofd | → huvud | ↔ tête — anatomie|fr partie supérieure du corps, qui est le siège du cerveau et des principaux organes des sens, et qui, chez l’homme et chez la plupart des vertébrés, tenir au reste du corps par le cou. |