Nederlands

Uitgebreide synoniemen voor gebroken in het Nederlands

gebroken:

gebroken bijvoeglijk naamwoord

  1. gebroken
    gebroken; geruineerd; kapot; naar de knoppen; stuk; aan stukken
  2. gebroken
    kapot; gebroken; defect; stuk; onklaar; aan stukken; in stukken
  3. gebroken
    gebroken; geradbraakt
  4. gebroken
    gebroken; stukgebroken
  5. gebroken
    gebroken; verbroken
  6. gebroken
    kapot; aan scherven; stuk; gebroken

Verwante woorden van "gebroken":

  • gebrokenheid

breken:

breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)

  1. breken
    breken; stukbreken; aan stukken breken
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
    • stukbreken werkwoord (breek stuk, breekt stuk, brak stuk, braken stuk, stukgebroken)
    • aan stukken breken werkwoord (breek aan stukken, breekt aan stukken, brak aan stukken, braken aan stukken, aan stukken gebroken)
  2. breken
    breken; sneuvelen; kapot gaan; stuk gaan
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
    • sneuvelen werkwoord (sneuvel, sneuvelt, sneuvelde, sneuvelden, gesneuveld)
    • kapot gaan werkwoord
    • stuk gaan werkwoord
  3. breken
    breken; in stukken breken; kapotbreken
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
    • in stukken breken werkwoord
    • kapotbreken werkwoord (breek kapot, breekt kapot, brak kapot, braken kapot, kapot gebroken)
  4. breken
    afbreken; slopen; omverhalen; uit elkaar halen; breken; neerhalen
    • afbreken werkwoord (breek af, breekt af, brak af, braken af, afgebroken)
    • slopen werkwoord (sloop, sloopt, sloopte, sloopten, gesloopt)
    • omverhalen werkwoord (haal omver, haalt omver, haalde omver, haalden omver, omver gehaald)
    • uit elkaar halen werkwoord (haal uit elkaar, haalt uit elkaar, haalde uit elkaar, haalden uit elkaar, uit elkaar gehaald)
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
    • neerhalen werkwoord (haal neer, haalt neer, haalde neer, haalden neer, neergehaald)
  5. breken
    breken; met opzet kapotmaken
  6. breken
    – ermee ophouden 1
    breken
    – ermee ophouden 1
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
      • ik breek met die gewoonte1
  7. breken
    – in scherven of stukken vallen 1
    breken
    – in scherven of stukken vallen 1
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
      • de vaas is gebroken1
  8. breken
    – met kracht in twee of meer stukken verdelen 1
    breken
    – met kracht in twee of meer stukken verdelen 1
    • breken werkwoord (breek, breekt, brak, braken, gebroken)
      • zij heeft haar arm gebroken1

Conjugations for breken:

o.t.t.
  1. breek
  2. breekt
  3. breekt
  4. breken
  5. breken
  6. breken
o.v.t.
  1. brak
  2. brak
  3. brak
  4. braken
  5. braken
  6. braken
v.t.t.
  1. heb gebroken
  2. hebt gebroken
  3. heeft gebroken
  4. hebben gebroken
  5. hebben gebroken
  6. hebben gebroken
v.v.t.
  1. had gebroken
  2. had gebroken
  3. had gebroken
  4. hadden gebroken
  5. hadden gebroken
  6. hadden gebroken
o.t.t.t.
  1. zal breken
  2. zult breken
  3. zal breken
  4. zullen breken
  5. zullen breken
  6. zullen breken
o.v.t.t.
  1. zou breken
  2. zou breken
  3. zou breken
  4. zouden breken
  5. zouden breken
  6. zouden breken
en verder
  1. ben gebroken
  2. bent gebroken
  3. is gebroken
  4. zijn gebroken
  5. zijn gebroken
  6. zijn gebroken
diversen
  1. breek!
  2. breekt!
  3. gebroken
  4. brekend
1. ik, 2. je/jij, 3. hij/zij/het, 4. we. 5. jullie, 6. zij/ze

breken [znw.] zelfstandig naamwoord

  1. breken
    breken
    • breken [znw.] zelfstandig naamwoord

Antoniemen van "breken":


Verwante definities voor "breken":

  1. ermee ophouden1
    • ik breek met die gewoonte1
  2. in scherven of stukken vallen1
    • de vaas is gebroken1
  3. met kracht in twee of meer stukken verdelen1
    • zij heeft haar arm gebroken1