Home ->Woordenboeken ->Nederlands/Duits ->Vertaal blinken

Vertaal blinken van Nederlands naar Duits

Overzicht

Nederlands naar Duits: Meer gegevens...

blinken:
- blinken
- Blinken; Leuchten; Glänzen
Wiktionary:
- blinken → blinken, glänzen
- blinken → glänzen, blinken, scheinen, schimmern, strahlen

Nederlands

Uitgebreide vertaling voor blinken (Nederlands) in het Duits

blinken:

blinken werkwoord (blink, blinkt, blinkte, blinkten, geblinkt)

blinken
blinken
- blinken werkwoord (blinke, blinkst, blinkt, blinkte, blinktet, geblinkt)

Conjugations for blinken:

o.t.t.

blink
blinkt
blinkt
blinken
blinken
blinken

o.v.t.

blinkte
blinkte
blinkte
blinkten
blinkten
blinkten

v.t.t.

heb geblinkt
hebt geblinkt
heeft geblinkt
hebben geblinkt
hebben geblinkt
hebben geblinkt

v.v.t.

had geblinkt
had geblinkt
had geblinkt
hadden geblinkt
hadden geblinkt
hadden geblinkt

o.t.t.t.

zal blinken
zult blinken
zal blinken
zullen blinken
zullen blinken
zullen blinken

o.v.t.t.

zou blinken
zou blinken
zou blinken
zouden blinken
zouden blinken
zouden blinken

diversen

blink!
blinkt!
geblinkt
blinkend

1. ik, 2. je/jij, 3. hij/zij/het, 4. we. 5. jullie, 6. zij/ze

blinken [znw.] zelfstandig naamwoord

blinken
Blinken; Leuchten; Glänzen
- Blinken [das ~] zelfstandig naamwoord
- Leuchten [das ~] zelfstandig naamwoord
- Glänzen [das ~] zelfstandig naamwoord

Vertaal Matrix voor blinken:

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
Blinken	blinken
Glänzen	blinken	flakkering; flikkering; fonkelen; fonkeling; geflikker; glans; glanslaag; glanzen; glimmen; glitter; licht verspreiden; luister; schijn; schijnen; schitteren; schittering; sprankelen
Leuchten	blinken	gloed
Werkwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
blinken	blinken	fonkelen; glimmen; glinsteren; knipperen; met oogleden op en neer gaan; schitteren

Wiktionary: blinken

blinken

verb

in opvallende mate licht weerkaatsen of uitzenden
- blinken → blinken; glänzen

Cross Translation:

From	To	Via
• blinken	→ glänzen	↔ shine — to reflect light
• blinken	→ blinken; glänzen; scheinen; schimmern; strahlen	↔ briller — (term, sens étymologique, désormais inusité) S’agiter, aller de-ci de-là, frétiller d’impatience.