Stupor in het Nederlands vertaald uit het Engels

Overzicht

Engels naar Nederlands: Meer gegevens...

stupor:
- verdoving; narcose; meedogenloosheid; ongevoeligheid; gevoelloosheid; emotieloosheid; verdoofdheid
Wiktionary:
- stupor → verdwazing, verbijstering, stupor
- stupor → stupor, consternatie, ontsteltenis, verbijstering, verslagenheid

Engels

Uitgebreide vertaling voor stupor (Engels) in het Nederlands

the stupor (anaesthetic; narcosis; drugging; anesthetic)
de verdoving; de narcose
- verdoving [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- narcose [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
the stupor (emotionlessness; numbness)
de meedogenloosheid; de ongevoeligheid; de gevoelloosheid; emotieloosheid
- meedogenloosheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- ongevoeligheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- gevoelloosheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- emotieloosheid [znw.] zelfstandig naamwoord
the stupor (numbness)
verdoofdheid; de gevoelloosheid
- verdoofdheid [znw.] zelfstandig naamwoord
- gevoelloosheid [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
emotieloosheid	emotionlessness; numbness; stupor
gevoelloosheid	emotionlessness; numbness; stupor	callousness; indifference; insensibility; insensitivity; numbness
meedogenloosheid	emotionlessness; numbness; stupor
narcose	anaesthetic; anesthetic; drugging; narcosis; stupor
ongevoeligheid	emotionlessness; numbness; stupor	callousness; indifference; insensibility; insensitivity; numbness
verdoofdheid	numbness; stupor
verdoving	anaesthetic; anesthetic; drugging; narcosis; stupor	anaesthetic; anesthetic
-	daze; grogginess; semiconsciousness; shock; stupefaction

marginal consciousness¹
- someone stole his wallet while he was in a drunken stupor¹
the feeling of distress and disbelief that you have when something bad happens accidentally¹

stupor

noun

a state of reduced consciousness or sensibility
- stupor → verdwazing; verbijstering

stupor

noun

Cross Translation:

From	To	Via
• stupor	→ stupor; consternatie; ontsteltenis; verbijstering; verslagenheid	↔ stupeur — médecine\|fr trouble organique et mental, caractérisé par la suspension complète de toute activité mentale et extérieure.
• stupor	→ stupor; consternatie; ontsteltenis; verbijstering; verslagenheid	↔ stupéfaction — étonnement profond qui produire la stupeur.