Brilliance in het Nederlands vertaald uit het Engels

Overzicht

Engels naar Nederlands: Meer gegevens...

brilliance:
- genialiteit; vernuft; vindingrijk vernuft; luister; schitteren; glans
Wiktionary:
- brilliance → scherf, splinter, uitbarsting, schittering

Engels

Uitgebreide vertaling voor brilliance (Engels) in het Nederlands

the brilliance (genius; ingenuity; inventiveness; resourcefulness)
de genialiteit; het vernuft; vindingrijk vernuft
- genialiteit [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- vernuft [het ~] zelfstandig naamwoord
- vindingrijk vernuft [znw.] zelfstandig naamwoord
the brilliance (sparkling; glitter; radiance)
de luister; schitteren; de glans
- luister [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
- schitteren [znw.] zelfstandig naamwoord
- glans [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
genialiteit	brilliance; genius; ingenuity; inventiveness; resourcefulness
glans	brilliance; glitter; radiance; sparkling	cleaner; gleam; glimmer; glory; glow; lucidity; luminosity; polish; radiance; shine; splendor; splendour
luister	brilliance; glitter; radiance; sparkling	glory; splendor; splendour
schitteren	brilliance; glitter; radiance; sparkling
vernuft	brilliance; genius; ingenuity; inventiveness; resourcefulness	ability; aptitude; brainpower; capacity; genius; gift; ingenuity; intellect; intelligence; inventiveness; mental capacity; natural ability; resourcefulness; sense; talent; thought; understanding
vindingrijk vernuft	brilliance; genius; ingenuity; inventiveness; resourcefulness
-	blaze; genius; glare; grandeur; grandness; magnificence; splendor; splendour
Werkwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
schitteren		glimmer; glisten; glitter; outshine; shimmer; shine; sparkle

the quality of being magnificent or splendid or grand¹
- his `Hamlet' lacks the brilliance that one expects¹
a light within the field of vision that is brighter than the brightness to which the eyes are adapted¹
unusual mental ability¹

Cross Translation:

From	To	Via
• brilliance	→ scherf; splinter; uitbarsting; schittering	↔ éclat — partie détacher brusquement d’un corps qui éclater.